Uitstapje Brussel

'We gaan naar Brussel', zei Annick, mijn lerares praktijk. Leuk dachten we allen.
Totdat we vandaag in Brussel waren. Mijn vriendjes wachtten mij op in het caféetje van Gent St. Pieters. Om 12u57 hadden we een trein.
'Waar is Annick?', dachten we. Toen de trein aankwam, kwam zij ook aan. 'Oef', zeiden we, want niemand van ons wist de weg.

Aangekomen in Brussel was het natuurlijk aan het regenen. Tot mijn verbazing waren er ook heel wat vermoeiende heuveltjes, die we een paar keer op en af moesten lopen, vermits we verkeerd waren gelopen. (jaja zelfs met Annick)

Uiteindelijk aangekomen in Amazone (http://www.amazone.be/). Direct alle meisjes als pasgeboren eendjes de leider achterna om het toilet te vinden. Toen begon de pret.
We kregen een uiteenzetting van wat Amazone nu precies was en hoe interessant de website wel niet was. 'Kut', dachten we allen, 'zooo saai'.
Daarna kwam een heel erg feministisch geïnspireerde vrouw ons toespreken, vanuit het standpunt de vrouwenraad. Het werd beter. Ze vertelde een leuke anekdote en iedereen luisterde aandachtig verder. Toen kregen we nog het verhalen van Zijn te horen. Ook wel interessant vond ikzelf.
Als afsluiter (wat het hoogtepunt van de uitstap had moeten worden) werden we uitgenodigd om de tentoonstelling te bezichtigen. Een aantal muren met een fotoreeks verdeeld over de eerste en tweede verdieping.

Het had niets weg van een hoogtepunt. Het enthousiasme was weg. En ook wij waren weg. Terug naar het station, de heuveltjes naar beneden, langs de hoerenkoten, wachten op de trein.
Ochja het was toch beter dan 4u saaie les.