Gisteren Brugge, donderdag Parijs.

Mijn goede voornemen, zoals je natuurlijk nog weet, was meer reizen. Ik ben er alvast mee gestart. Het reisje naar Parijs is geboekt. Donderdag vertrekken we tot zaterdag.
Om alvast te oefenen gingen we gisteren naar Brugge. Mijn favoriete Belgische stad. Omdat mijn liefje nog niet overtuigd was van al het moois, heb ik hem ondergedompeld in het prachtige stadje.
We begonnen in de winkelstraat, alwaar ik ontdekte dat mijn lief eigenlijk ook wel een zwak heeft voor de Hema en gekke hoedjes en zonnebrillen van de H&M.
Veel meer vond ik er ook niet aan, aan al dat winkelen. Dus verlieten we al gauw dit pad en gingen op zoek naar de nieuwe Fnac. Drie verdriepingen hoog, met een speciaal Fnac café, zelf in Gent vind je dat niet. We aten er een snacksje en speelden een heel oninteressant spelletje op de Wii.
Daarna vond ik dat het genoeg was geweest en we vertrokken zomaar ergens naartoe. We wisten niet waar we waren, maar het was er overal zo mooi. De burg, de reien, de Onze-Lieve-Vrouwekerk, het Begijnhof en het Minnenwater. Ik vertelde mijn liefje duizende stomme weetjes over alles wat je in Brugge kon vinden. Hij geloofde me zoals steeds eerst niet, maar moest me nadien toch meegeven dat ik een slimme geschiedenis brokke ben....
Alsof dat nog niet genoeg was, knielde hij voor me in het midden van het mooiste pleintje in Brugge. Mijn dag kon niet meer stuk.

Op naar Parijs dus...

Burgerpizza

Once again...
Originally uploaded by Hell to the yeah, son!

Nu het examentijd is, is het moment aangebroken om echt heel decadent te eten.
Eigenlijk eet ik niet decadent, maar drijven mijn gedachten steeds weg naar heerlijk en decadent voedsel.
Ik ben in de ban van Het hamburgerbed en alles wat met fast-food te maken heeft.
Hoe het feitelijk komt, daar heeft iedereen het raden naar. Ikzelf verga momenteel van de maagpijn, door de grote adrenalinestoten en grote amount aan stresspieken. Maar toch drijven mijn gedachten weg, naar een stuk pizza uit een doos, een Bicky Burger 's nachts verorberen met mijn liefje, frieten overgieten met rauwe eieren en vet veel stoofvleessaus, en DIT... Dit is het gewoon. Het beste idee ooit. Wansmakelijk vies en vettig, maar toch zo aantrekkelijk. Wanneer ik me het volgend semester een beetje down voel, dan maak ik dit. Niets kan beter zijn dan dit!!

Lijstje

Omdat ik gespiekt heb bij iemand anders en ik het wel een leuk idee vond:

Dingen die ik in 2008 voor het eerst deed:
*snijden met superdeluxe koksmessen
*dingen doet met een iphone
*naar een Upper@home party gaan
*naar een mis gaan
*naar de Chippendales gaan kijken

Dingen die ik in 2009 meer wil doen dan in 2008:
*uitgaan in Gent
*reizen
*koken
*zwemmen
*musicals gaan kijken (mensen die Annie willen zien?)

Dingen die ik in 2009 minder wil doen dan in 2008:
*stressen
*alles negatief zien
*eten

Dingen die ik wens voor 2009:
*dat ik minder darmontstekingen/maagontstekingen heb
*dat Kenny en ik gelukkig blijven
*dat ik mijn vriendinnetjes blijf zien, ondanks de soms verre afstand
*geluk (in alles)
*minder armoede

Vrolijk kerstfeest en een gelukkig nieuwjaar :)

Ik wou al een tijdje iets neer"typen" maar het is druk druk.
Maandag ben ik nog naar mijn stage geweest, om de team vergadering bij te wonen van de sociale dienst.
Dinsdag heb ik mij deels op mijn hapjes voor de woensdag gestort. Geitekaasballetjes gerold en tiramisu gemaakt.
Woensdag was het weer hapjes tijd. Een hele dag ben ik in de weer geweest. Maar 's avonds werden mijn hapjes met plezier verorbert door mijn kompanen. Hopen cadeautjes werden uitgedeeld, door mijn mama en papa, die weer met zot veel geld hadden gesmeten en mijn liefje die zich nachten in het zweet heeft gewerkt om het mooiste cadeautje ooit te maken.
Om het feest compleet te maken gingen we de dag erna naar zee om bij de mémé en pépé van Kenny om te smullen van de heerlijke kerstbuche die zijn pépé had gemaakt. Daarna zij we gaan schaatsen. Het was echt fantastisch. Kenny is echt een beetje een grappige kluns op het ijs. Maar tot mijn grote verbazing is hij niet gevallen.
Na de jenevertjes zijn we weer huiswaarts getrokken.
Toen was het eerste deel van het feest over... Ik moet nu blokken. Het gaat niet zo goed vooruit. Het is vreemd om van stage (=niets doen voor school, buiten de stagetaken) om te schakelen in studeren voor de examens. Och gisteravond was ik het beu en ben ik meegeweest naar de mis (jaja) en het huis van zijn andere mémé om daar lekkere pistoletjes te eten en terug taartjes van de andere pépé (mmmmmm).
Vandaag moet ik terug blokken. Ik heb goede vooruitzichten. Ik werk, ik scrap, ik werk, ik scrap.... Een goede combinatie toch.

Tot woensdag xx

Op stage (7)

Goeiemorgen

terwijl ik naarstig wacht op de intrede in het Glazen Huis, dacht ik eraan om nog eens te bloggen.

Wat een week zeg. Ik heb ver niet te kloten gedaan. Ik ken alle roddels binnen het OCMW Menen en heb ontdekt dat het niet al te koosjer is.

Daarmee bedoel ik niets slechts hoor, maar gewoon de mensen die er werken, hebben elk hun verhaal. Ik sta er nog neutraal, hoop ik. Het beste compliment ooit tegen mij "Je bent toch zo'n brave" hihi... Ik denk dat iedereen dit beaamd.

Er was bijna niemand. Dus ook op zitdagen. Gelukkig heb ik toch mee kunnen helpen om een advies te formuleren. Maar vermits het Bijzonder Comité zeker lastig zal doen, zal ik het niet voorbrengen, maar de maatschappelijk assistente en ik ga gewoon mee :). Het is ook nog maar een kijkstage in feite.

En en en ik heb al deels mijn scriptie onderwerp. Plots kreeg ik deze week een mailtje van school met de boodschap dat we reeds een ?-tal onderwerpen voor de scriptie moeten opgeven. Drie ervan moeten nader uitgewerkt worden. Eerst dacht ik what the hell, maar mijn stagementor en mijn stagevriendinnetje hebben mij geholpen. Uiteindelijk ben ik na heel wat gebrainstorm uitgekomen bij: schulden als gevolg van de liberalisering van de energiemarkt.

Cool hé. Mijn mentor heeft me al bundels vol informatie in mijn handen geduwt, maar het is zelf nog niet zeker of ik dat onderwerp mag behandelen.

Voor de rest is er niets spannends gebeurd op mijn stage. Behalve is de beslissing zo goed als gevallen dat ik van dienst zal veranderen. Toch grotendeels. Maar mijn mentor hou ik, hij is TE lief :). Voor mijn scriptie zou het ook beter zijn, en voor de competenties die ik moet bereiken. Ik moet het nog vragen aan het diensthoofd, zij is een beetje streng, dus aub hou je duimen strak.

En vermits de intrede in het glazen huis nu gaat beginnen, ga ik me even voor de tv smijten...

Let op mijn fantastische-woorden-inspiratie

Hou de duimen strak

en duim voor Music For Life (en geef centjes)

Op stage (6)

Nog een week stage en dan is het kerstvakantie...

Het einde is dus in zicht.

Ik mag me deze week van mijn beste kant laten zien, want volgende week is dinsdag is het DE DAG.

Ik mag beslissen of iemand al dan niet leefloon krijgt of een aanvullende steun...

Zijn/haar lot ligt in mijn handen. Maar om me goed voor te bereiden ga ik morgen zitdag volgen bij een maatschappelijk werkster. Na de zitdag ga ik samen met haar mijn betekening voor het bijzonder comité voor de sociale dienst voorbereiden. Volgende week maandag ga ik mee naar de teamvergadering waarin alle personen worden besproken en dinsdag leg ik mijn advies op tafel.

Wie weet wat het Comité ermee zal doen...

SPANNEND DUS...

Op stage (5)

o moe, bijna te moe om te typen... en dan zeggen dat ik gisteren om 21.15 ben gaan slapen en pas ben opgestaan om 7.10.
Het zullen die mensen zijn die zo vermoeiend zijn denk ik.
Nuja ik zit wel overal rond, van het ene huisbezoek naar het andere. Ik ben ook naar de rechtbank geweest en heb ook heel vermoeiende telefoontjes gehad bij Luminus en Telenet. Daar vinden ze het echt een must om mensen te laten genieten van klassieke muziek en van hun tv-tune, met daartussen steeds de boodschap: "al onze medewerkers zijn momenteel in gesprek, blijf nog even aan de lijn, u wordt zo dadelijk geholpen".

Ik heb een nieuwe doelgroep leren kennen, de vluchtelingen. Super sympathieke mensen. Ze zijn zo dankbaar voor alles wat je voor hen doet. En proper dat die mensen zijn... Binnenkort mag ik dus Afrikaans gaan eten, of Afghanees (of hoe zeg je dat :p). Als ze natuurlijk nog in ons land zijn. Ze wachten op de beslissing van hun procedure.

Ook de mensen van de schuldbemiddeling heb ik leren kennen. Heel emotioneel is dat. Daar staan de tranen hun nader dan het lachen. Echt in super contrast met wat ik normaal op zitdagen zie, daar lachen ze gewoon met hun problemen.

Wat moet een mens op den duur doen met zijn miserie. Lachen is misschien het beste, omdat je meer calorieën verbruikt en terwijl niet op je lijn moet letten.

Het is allemaal tragisch wat er allemaal gebeurt. Wat zelf niet geweten is. Ik probeer het me niet teveel aan te trekken. Maar soms stel ik me toch de vraag 'Waarom ben ik weer in de politiek gegaan' .... 'Waarom zijn er OCMW-raadsleden' ... 'Waarom kan niet iedereen een beetje geluk kennen' ...

Het is weekend, ik ga er niet meer over piekeren tot maandag, dan probeer ik het wat van me af te lachen samen met mijn collega's.

En misschien heeft mijn stagebegeleider tegen dan beslist dat ik een stuk van zijn loon krijg (zoals een paar clienten hem dicteerden) of dat ik gepresteerde uren zomaar krijg wanneer mijn stagebegeleider in vakantie is (zoals een collega van hem zei)