Om 11u50 het vliegtuig op richting Firenze-Toscane-Italië. Zalig na vijf jaar terug te kunnen komen in een land waar het zo heerlijk mooi weer is, waar het superlekker eten is en waar er prachtige bouwwerken zijn.
We waren dan ook beide enthousiast toen we de tarmac van de Peretola betraden, zelf met enkele druppels hete regen op ons hoofd. Een foto van het kleine vliegtuig is er niet :(.
Met vola in bus richting Firenze city... Het eerste monument pronkte al wijd voor ons. De Santa Maria Novella kerk. Opeens viel al onze stress van de voorbije dagen van onze schouders. We waren heel gelukkig.
Ook toen we ons hotel ontdekten. Want eigenlijk is 20 kilo bagage toch wel zwaar. Het hotel was beschildert met fresco's. Wij verbleven in de suite. Het Hotel in Parijs was echt niets in vergelijking met dit hotel. Maar we wilden niet te lang genieten van onze kamer, want dat konden we 's avonds al doen, dus gingen we direct richting Duomo.
De Duomo, of andersgezegd het huis van God, was gigantisch. Zo groot dat het zelf niet eens op een foto kon.
De eerste avond genoten we beiden ongeremd van het Italiaans eten. Ongeremd, zodat ik zelf een escaloppe vol tomatensaus naar binnenkapte en er de hele reis ziek van ben geweest.
Toch trok ik na de maaltijd mijn stoute schoenen aan en besloot om met Kenny romantisch te gaan doen rond de Ponte Vecchio. Al de pracht en praal werd snel overmeesterd door een woelige storm in de buik. Niets meer van de lichtjes gezien, behalve deze in de hotelkamer.
De volgende dag beschermde ik me dubbel en dik door een lading pillen en konden we er weer tegenaan. Een lekker ontbijt, met alles wat je wensen kan, zelf een buiten ontbijten.
Daarnaar trokken we richting het plein waar we de dag ervoor gestrand waren. Piazza della Signoria. De beeldengroepen pronken reeds van ver, maar ook de David en Hercules. Kenny luisterde heel aandachtig naar mijn verhalen die de beelden vertelden. Daarna gingen we ook nog even binnen in het Pallazo Vecchio.
We wandelden terug naar het hotel, maar besloten om toch eens binnen te gaan in de Duomo. Zo imposant was het langs buiten, zo teleurstellend was het langs binnen. Het was voor mij niet echt indrukwekkend. Het was groot ja, maar niet echt mooi versierd.
Daarom wilde ik toch wel eens een prachtige kerk zien. Dus gingen we na de Siësta richting Santa Croche. Een prachtige kerk,abdij en museum. We zagen er de graven van Michelangelo, Dante en Galileo Galilei. We konden ze herkennen aan hun attributen en hun naamplakaatjes natuurlijk ;)
Omdat de temperatuur in Firenze alweer een aantal graden gestegen was, gingen we nog even langs de winkel om water. Nu we reeds ervaren Florentijnen waren, gooiden we ons plannetje weg en gingen we langs waar de zonnestralen ons leidden. Zo kwamen we bij het noorden van Firenze, waar er honderden kraampjes waren met sjaals en leren handtassen. Zo vond Kenny een heel goed restaurantje, waar we de volgende dagen steeds zijn gaan eten.
We waren dan ook beide enthousiast toen we de tarmac van de Peretola betraden, zelf met enkele druppels hete regen op ons hoofd. Een foto van het kleine vliegtuig is er niet :(.
Met vola in bus richting Firenze city... Het eerste monument pronkte al wijd voor ons. De Santa Maria Novella kerk. Opeens viel al onze stress van de voorbije dagen van onze schouders. We waren heel gelukkig.
Ook toen we ons hotel ontdekten. Want eigenlijk is 20 kilo bagage toch wel zwaar. Het hotel was beschildert met fresco's. Wij verbleven in de suite. Het Hotel in Parijs was echt niets in vergelijking met dit hotel. Maar we wilden niet te lang genieten van onze kamer, want dat konden we 's avonds al doen, dus gingen we direct richting Duomo.
De Duomo, of andersgezegd het huis van God, was gigantisch. Zo groot dat het zelf niet eens op een foto kon.
De eerste avond genoten we beiden ongeremd van het Italiaans eten. Ongeremd, zodat ik zelf een escaloppe vol tomatensaus naar binnenkapte en er de hele reis ziek van ben geweest.
Toch trok ik na de maaltijd mijn stoute schoenen aan en besloot om met Kenny romantisch te gaan doen rond de Ponte Vecchio. Al de pracht en praal werd snel overmeesterd door een woelige storm in de buik. Niets meer van de lichtjes gezien, behalve deze in de hotelkamer.
De volgende dag beschermde ik me dubbel en dik door een lading pillen en konden we er weer tegenaan. Een lekker ontbijt, met alles wat je wensen kan, zelf een buiten ontbijten.
Daarnaar trokken we richting het plein waar we de dag ervoor gestrand waren. Piazza della Signoria. De beeldengroepen pronken reeds van ver, maar ook de David en Hercules. Kenny luisterde heel aandachtig naar mijn verhalen die de beelden vertelden. Daarna gingen we ook nog even binnen in het Pallazo Vecchio.
We wandelden terug naar het hotel, maar besloten om toch eens binnen te gaan in de Duomo. Zo imposant was het langs buiten, zo teleurstellend was het langs binnen. Het was voor mij niet echt indrukwekkend. Het was groot ja, maar niet echt mooi versierd.
Daarom wilde ik toch wel eens een prachtige kerk zien. Dus gingen we na de Siësta richting Santa Croche. Een prachtige kerk,abdij en museum. We zagen er de graven van Michelangelo, Dante en Galileo Galilei. We konden ze herkennen aan hun attributen en hun naamplakaatjes natuurlijk ;)
Omdat de temperatuur in Firenze alweer een aantal graden gestegen was, gingen we nog even langs de winkel om water. Nu we reeds ervaren Florentijnen waren, gooiden we ons plannetje weg en gingen we langs waar de zonnestralen ons leidden. Zo kwamen we bij het noorden van Firenze, waar er honderden kraampjes waren met sjaals en leren handtassen. Zo vond Kenny een heel goed restaurantje, waar we de volgende dagen steeds zijn gaan eten.
De voorlaatste dag besloten we naar het museum te gaan. Op onze weg ernaartoe kwamen we il porcellino tegen, een zwijn die je terug naar Firenze brengt als je over zijn snuit wrijft. We zwaaiden nog eens naar David in het voorbijlopen. Bij het Uffizi aangekomen, zagen we een ellelange wachtrij. Daar hadden we echt geen zin in. Dus gingen we maar een wandeling maken.
Een wandeling, zeg wel, bergen, bomen, trappen, zweet, ademnood, en rust... Dat waren de kernwoorden die deze wandeling samenvatten maar het als het einde in zicht was, waren ze allemaal vergeten. Het was een prachtig uitzicht die we in de plaats kregen vanop de Piaza del Michelangelo.
In de namiddag gingen we toch in de rij staan om het museum te bezoeken. Mooi, maar de warmte putte ons uit. We mochten er geen foto's maken. Ik zou zeggen, zeker eens doen als je er bent.
Een wandeling, zeg wel, bergen, bomen, trappen, zweet, ademnood, en rust... Dat waren de kernwoorden die deze wandeling samenvatten maar het als het einde in zicht was, waren ze allemaal vergeten. Het was een prachtig uitzicht die we in de plaats kregen vanop de Piaza del Michelangelo.
In de namiddag gingen we toch in de rij staan om het museum te bezoeken. Mooi, maar de warmte putte ons uit. We mochten er geen foto's maken. Ik zou zeggen, zeker eens doen als je er bent.
Dan was het al de laatste echte dag. Ik wist dat ze in Italië zo'n lekkere worsten hadden, maar had ze nog nergens gezien. Dus gingen we naar een overdekte lokale markt. Daar zagen we wel worsten, honderd. Ook allerlei fruit en groenten waar je hier enkel maar over kan dromen. Een waar paradijs voor een kokkin zoals ik :).
De warmte sloeg ons weer rond de oren, dus gingen we wat rusten op het terras van het hotel. We namen daarna een siësta en vertrokken dan richting Boboli tuinen. Een ware oase van rust in de drukke stad. Cipressen en pijnbomen begeleidden ons hier tijdens onze tocht. We ontdekten idyllische plaatsen en daardoor was er romantiek in overvloed. Dit was echt het summum van onze reis. Een prachtige afsluiter dus.
En de dag erna moesten we dit sprookje verlaten richting het Belgenland :(
De warmte sloeg ons weer rond de oren, dus gingen we wat rusten op het terras van het hotel. We namen daarna een siësta en vertrokken dan richting Boboli tuinen. Een ware oase van rust in de drukke stad. Cipressen en pijnbomen begeleidden ons hier tijdens onze tocht. We ontdekten idyllische plaatsen en daardoor was er romantiek in overvloed. Dit was echt het summum van onze reis. Een prachtige afsluiter dus.
En de dag erna moesten we dit sprookje verlaten richting het Belgenland :(
We hadden zoveel dorst van al dat gevlucht en zijn dan maar binnengegaan in Den Engel. We kregen er koeienuier en een pot bier. Over de bediening zullen we niet spreken, want die was zo slecht dat de taverne door Karel de Grote, een naamsverandering kreeg in L'ours (de norse). Omdat we bij het einde naderden, gingen we nog te biecht bij Moeder Overste, in het klooster. Janneke was er niet geliefd, want ze liep rond met een verboden vrucht. Moeder Overste leerde ons de 10 geboden. Alsof dat alles nog niet genoeg was, werden we omgekocht door Teletubbies. Een waar bedrog. 
Het was ons allemaal teveel geworden. We zijn dan maar een slaapplaats gaan zoeken onder Sint Jacobs. Maar daar vond de cipier ons terug en werden we allen gestraft. MAAR de advokaat ontdekte procedurefouten en we mochten het feestmaal van de cipiers opeten. Beenham met groentjes en patatjes van de Waterpoort. 
